การฉีดวัคซีนโควิด-19 ในดินแดนปาเลสไตน์ โดยองค์การบริหารแห่งชาติปาเลสไตน์ ได้เริ่มการรณรงค์ในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564[1] โดยรัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุขปาเลสไตน์ พญ. มัย อัล-คัยลา ได้รับวัคซีนเข็มแรกพร้อมกับเจ้าหน้าที่กระทรวงสาธารณสุขที่ทำงานในศูนย์บำบัด คัดกรอง และคัดแยกโรคโควิด-19 ในเมืองรอมัลลอฮ์[2] การขนส่งวัคซีนชุดแรกมาถึงฉนวนกาซาในวันที่ 17 ของเดือนเดียวกัน หลังจาก "การอนุมัติจากระดับการเมือง" ให้อิสราเอลผ่านเข้ามาได้[3]อิสราเอลซึ่งมีอำนาจโดยพฤตินัยในดินแดนปาเลสไตน์ ได้เริ่มโครงการฉีดวัคซีนเมื่อปลายปี พ.ศ. 2563 ซึ่งองค์กรทางด้านสิทธิมนุษยชนกล่าวว่า อิสราเอลมีหน้าที่รับผิดชอบในการฉีดวัคซีนให้ชาวปาเลสไตน์ที่อยู่ภายใต้การยึดครอง กลุ่มดังกล่าวเน้นว่าอิสราเอลต้องให้ชาวปาเลสไตน์เข้าถึงวัคซีนชนิดเดียวกับที่ผู้ตั้งถิ่นฐานชาวยิวได้รับ โดยอ้างถึงกฎหมายระหว่างประเทศที่กำหนดความรับผิดชอบของหน่วยงานที่ทำการยึดครองอย่างไรก็ตาม อิสราเอลได้จำกัดการฉีดวัคซีนให้กับคนงานชาวปาเลสไตน์ในเขตตั้งถิ่นฐานของชาวยิวที่สร้างขึ้นบนดินแดนเวสต์แบงก์ นักเคลื่อนไหวด้านสิทธิมนุษยชนอธิบายว่าการเคลื่อนไหวดังกล่าวเป็น “โอกาสราคาถูก” ในการสร้างแรงสนับสนุนทางการเมือง ทางการอิสราเอลพยายามปกป้องผู้อยู่อาศัยชาวยิวจากการปะปนกับคนงาน และทำการประชาสัมพันธ์ว่าคนงาน 100,000 คนได้รับการฉีดวัคซีนในโครงการดังกล่าว[4]องค์การบริหารแห่งชาติปาเลสไตน์ได้อนุมัติให้ดำเนินการฉีดวัคซีนสปุตนิกของรัสเซียจำนวน 2 ล้านโดส โดยได้รับงบประมาณจากโครงการโคแว็กซ์ ผ่านองค์การสหประชาชาติ องค์การบริหารแห่งชาติปาเลสไตน์ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าล้มเหลวตั้งแต่ต้นในการเรียกร้องให้หน่วยงานด้านสาธารณสุขจัดหาวัคซีนให้กับชาวปาเลสไตน์ทั้งหมด และการจัดการผู้ไม่สมควรได้รับการฉีดวัคซีนที่ใช้อภิสิทธิ์[5]